ایمنی جمعی ناشی از واکسیناسیون

برخی معتقدند که ایمنی جمعی با محافظت افراد در برابر ویروس حاصل می‌شود، نه با قرار گرفتن آنها در معرض ویروس. به عبارت دیگر سطح آستانه‌ای از واکسیناسیون، عملا ایمنی جمعی (herd immunity) را محقق می‌کند. مهمترین متغیرها در ایجاد این ایمنی عبارت است از زمان ورود واکسن ها به هر کشور، میزان کارایی آنها و گستره استفاده از آنها. به طور کلی چهار سناریو با توجه به میزان کارایی و استفاده از واکسن قابل پیش بینی است. این سناریوها با فرض عدد مولد پایه (R0) ٢.٢۴ برای این ویروس و استفاده از یک فرمول استاندارد برای رسیدن به ایمنی جمعی تقریبی ۵٨ درصد طراحی شده است.

به عنوان مثال اگر R0 برابر ٢ باشد حداقل ۵٠ درصد از جامعه، باید ایمنی جمعی از طریق واکسیناسیون پیدا کنند. به فرض آنکه کارایی واکسن ٨٠ درصد باشد، برای ایمن شدن ۵٠ درصد مردم، باید ۶٢.۵ درصد افراد جامعه واکسینه شوند.

۴. سناریو بدبینانه: واکسن دارای حداقل کارایی مورد تایید است. تردید عمومی برای استفاده از این واکسن همانند استفاده از واکسن آنفولانزا وجود داشته و پوشش واکسن اندک است. عملا در این سناریو، ایمنی ناشی از واکسن بسیار ناچیز بوده و باید استراتژی های فعلی پیشگیری کرونا را ادامه داد.

٣. سناریو میانه: کارایی واکسن بالاتر از حداقل آستانه مورد تایید و پایین تر از واکسن های رایج برای کودکان است. میزان پوشش آن حدود ۴٠ درصد خواهد بود.

٢. سناریو پوشش بالا: کارایی واکسن، حداقل آستانه مورد تایید را تامین می‌کند، و پوشش واکسن نزدیک به موارد ایمن سازی کودکان هست. در این حالت ٢٠ درصد ایمنی جمعی طبیعی (ناشی از ابتلا) وجود خواهد داشت.

١. سناریو خوش بینانه: کارایی واکسن نزدیک به کارایی واکسن های رایج برای کودکان است. پوشش حدود ٧٠ درصد هست و ایمنی ناشی از ابتلا حدود ١۰ درصد خواهد بود.

پانوشت: نمی‌توان انتظار داشت که آمدن واکسن، به معنای پایان کروناست. علاوه بر آنکه زمان زیادی طول خواهد کشید تا حداقل درصد لازم از جمعیت واکسینه شوند، مدت زمان ایمنی ناشی از ابتلا نیز همچنان نامشخص هست.

پی‌نوشت: این یادداشت توسط هسته سلامت مرکز رشد دانشگاه امام صادق ع منتشر شده است.