تعریف
افکار عمومی عبارت است از برآیند گرایش ها و قضاوت های ذهن افراد یک واحد اجتماعی، اعم از گروه، جمعیت، اجتماع یا جامعه نسبت به یک جریان، فرد، سازمان، رویداد، پدیده یا حکومت. به هرحال این دیدگاه افکار عمومی در جمع شکل می گیرد اما حاصل جمع افکار منفرد نیست. به عبارت دیگر افکار عمومی ابراز عقیده در یک مسئله مورد اختلاف است. حاصل جمع افکار فردی نیست، بلکه کنش متقابل فردی و گروهی است که می توان آن را یک تولید اجتماعی نامید.
افکار عمومی چیزی نظیر ابر و دود است که در حالت تراکم و از دور، مشهود و محسوس و از نزدیک نامحسوس است. افکار عمومی مجموعه عقاید افراد یک جامعه نسبت به یک موضوع است که آن افراد درباره آن موضوع دارای منافع و علایق مشترک هستند.
زمانی تصور بر این بود که افکار عمومی روح محض باورهای دینی و تعصب ملی در قبال یک مسئله خاص است اما امروزه نه تنها آن را ضمیر باطنی و پنهان یک ملت بلکه ظهور آن را بازتاب طبیعی خواست اکثریت یک جامعه در برابر پیام ها و رویدادهایی که برای آن ها جنبه حیاتی دارد می دانند.
افکار عمومی نیروی پنهان و آشکاری است که ممکن است به صورت نهان و بالقوه و گاهی به‌صورت آشکار و بالفعل باشد این نیرو از ترکیب احساس ها، اندیشه ها و برداشت های فردی مردم به وجود می آید و ترکیب نیرومندی است که توانمندی آن با میزان تأثیر و قدرت تهاجم عقاید تشکیل دهنده آن متفاوت است.
