تعریف
مشروعیت به معنی بر حق بودن، قانونی بودن است. مشروعیت یک نظام سیاسی به نوع نگرش مردم و میزان رضایت شهروندان نسبت به حکومت مرتبط است؛ لذا با حقانیت، کارایی و میزان حمایت مردم ارتباط مستقیم دارد.
ماکس وبر مشروعیت را قابلیت نظام برای ایجاد و حفظ این اعتقاد که نهادهای سیاسی موجود مناسب ترین نهادها برای جامعه به شمار می روند، می داند. به نظر وبر مشروعیت بر باور مبتنی است و از مردم اطاعت می طلبد. قدرت فقط وقتی مؤثر است که مشروع باشد.
به نظر ژان بدن مشروعیت یعنی این که مردم به طور طبیعی و بدون تردید سازمانی را که به آن تعلق دارند، می پذیرند.
به باور رابرت دال وقتی حکومت مشروعیت دارد که مردم تحت فرمان اعتقاد راستین داشته باشند بر اینکه ساختار، عملکردها، اقدامات، تصمیمات، سیاست ها، مقامات، رهبران یا حکومت از شایستگی، درستکاری یا خیر اخلاقی، از حق صدور قواعد الزام آور برخوردار باشد.
منابع مشروعیت
سنتی: توجیه اقتدار بر مبنای آداب و سنن گذشته مثل وراثت، سلطه پدرشاهی و پدرسالاری
کاریزماتیک: توجیه اقتدار بر مبنای خصوصیات استثنائی رهبر
قانونی یا عقلانی: توجیه اقتدار بر اساس مقررات دیوانسالاری و قوانین رسمی.
