اندیشکده های نیمه دولتی از نظر مالی به صورت انحصاری به دولت ها وابسته هستند، اما در عین حال، بخشی از ساختار رسمی دولت ها محسوب نمی شوند. از این رو، این نوع از اندیشکده ها انعطاف و اختیار بیشتری در طراحی برنامه ها، فعالیت ها، عملیات، استخدام کارکنان، مدیریت منابع انسانی و فعالیت های در حال انجام خود دارند. کارکنان این اندیشکده ها اغلب اعتبار دانشگاهی بالایی دارند و شامل نخبگان و نمایندگان ارشد دولتی می شوند. نمایندگانی که تجربیاتی را از قبل به‌خاطر فعالیت در سازمان های دولتی داشته اند. در واقع نیمه دولتی بودن این اندیشکده ها موجب شده است که هم زمان با قشر عظیمی از نخبگان و سیاستگذاران ارتباط داشته باشند و پیوندهایی را میان آن ها برقرار کنند.
